Klaus Wagenbach

De la Wikipedia, enciclopedia liberă
Klaus Wagenbach
Date personale
Născut[1][2] Modificați la Wikidata
Tegel⁠(d), Statul Liber Prusia⁠(d), Republica de la Weimar Modificați la Wikidata
Decedat (91 de ani) Modificați la Wikidata
Berlin, Germania Modificați la Wikidata
Număr de copii4 Modificați la Wikidata
Cetățenie Germania Modificați la Wikidata
Ocupațieeditor[*]
redactor literar[*]
scriitor
conferențiar[*] Modificați la Wikidata
Locul desfășurării activitățiiBerlin[3] Modificați la Wikidata
Limbi vorbitelimba germană[4][5]
limba italiană Modificați la Wikidata
Note
PremiiOrdinul de Merit al Republicii Federale Germania în grad de mare cruce[*]
Ehrenpreis des österreichischen Buchhandels für Toleranz in Denken und Handeln[*][[Ehrenpreis des österreichischen Buchhandels für Toleranz in Denken und Handeln (Austrian literary award)|​]]  Modificați la Wikidata
Semnătură

Klaus Wagenbach (n. , Tegel⁠(d), Statul Liber Prusia⁠(d), Republica de la Weimar – d. , Berlin, Germania) a fost un editor german. El a fondat editura care-i poartă numele: Verlag Klaus Wagenbach.[6] După ce a condus-o timp de 38 de ani, în 2002, cea de-a treia lui soție, Susanne Schüßler, a preluat conducerea editurii, împreună cu fiica lor, Nina Wagenbach.[7]

Biografie[modificare | modificare sursă]

Klaus Wagenbach a fost al doilea fiu al omului de afaceri și politicianului Joseph Wagenbach, care s-a căsătorit cu telefonista Margarete Weibdacker.[8]

Wagenbach a lucrat din 1949 în biroul editurilor germane Suhrkamp și S. Fischer, unde a învățat meseria de editor sub îndrumarea lui Fritz Hirschmann de la editura Samuel Fischer. Această activitate i-a facilitat apropierea de literatura lui Franz Kafka, după ce viața scriitorului german i-a trezit interesul.[9]

Începând din 1951 a studiat filologia germană, istoria artei și arheologia la Universitatea din München, apoi și-a finalizat doctoratul cu o teză despre Franz Kafka, elaborată sub îndrumarea lui Wilhelm Emrich, la Frankfurt pe Main. Din 1957, Klaus Wagenbach a fost lector de literatură modernă la Modernen Buch-Club din Darmstadt, iar la sfârșitul anului 1959 a devenit lector de literatură germană la editura S. Fischer din Frankfurt pe Main.

S-a mutat ulterior în Berlinul de Vest și a fondat în 1964 o editură proprie, împreună cu Katharina, soția lui. I-a dedicat lui Kafka mai multe cărți fundamentale, cu noi surse, și a fost în contact cu scriitori germani ai generației sale precum Günther Grass. A fost un editor progresist și inovator, l-a susținut pe poetul Erich Fried și a fost un prieten al editorului italian Giangiacomo Feltrinelli.

În 2010 a publicat cartea de memorii Die Freiheit des Verlegers; Erinnerungen, Festreden, Seitenhiebe.

Opera[modificare | modificare sursă]

  • Franz Kafka. Eine Biographie seiner Jugend 1883–1912. Francke, Berna, 1958. Renovada: Wagenbach, Berlín 2006, ISBN 978-3-8031-3620-6
  • Franz Kafka, in Selbstzeugnissen und Bilddokumenten dargestellt von Klaus Wagenbach, Rowohlt, Reinbek bei Hamburg, Oktober 1964. ISBN 3-499-50091-4 (35ª ed. 2001). Tr.: Kafka, Madrid, Alianza, 1981 ISBN 978-84-206-1241-6
  • Franz Kafka. Überarbeitete Neuausgabe. Rowohlt, Reinbek, 2002. ISBN 978-3-499-50649-9
  • Franz Kafka. Bilder aus seinem Leben. Wagenbach, Berlín, 1983 (reed. Berlín 1995, ISBN 978-3-8031-3547-6). Tr.: Franz Kafka: imágenes de su vida, Galaxia Gutenberg, 1998 ISBN 978-84-8109-216-5
  • Kafkas Prag. Ein Reiselesebuch. Wagenbach, Berlín 1993, ISBN 978-3-8031-1141-8 . Tr.: La Praga de Kafka, Quinteto, 2008 ISBN 978-84-9711-073-0
  • Der Verlag Klaus Wagenbach. Wie ich hineinkam und wie er zwischen 1965 und 1980 aussah. En: Rita Galli (ed.), Ausgerechnet Bücher. Einunddreissig verlegerische Selbstporträts, Ch. Links Verlag, Berlín 1998, ISBN 3-86153-167-4, S. 96 - 105, (Online-Quelle).
  • Die Freiheit des Verlegers; Erinnerungen, Festreden, Seitenhiebe, Wagenbach, Berlín, 2010, ISBN 978-3-8031-3632-9

Lucrări editate (selecție)[modificare | modificare sursă]

  • Atlas. Deutsche Autoren über ihren Ort. Wagenbach, Berlín 1965; renovada en Berlín 2004, ISBN 978-3-8031-3188-1
  • Kafka-Symposion. Wagenbach, Berlin 1965 (En bolsillo: dtv, Munich 1969)
  • Tintenfisch – Jahrbuch für Literatur Wagenbach, t. 1 ss, Berlín 1968 y ss.
  • Vaterland, Muttersprache. Deutsche Schriftsteller und ihr Staat von 1945 bis heute. Wagenbach, Berlín, 1979. Renovado en 2004, ISBN 978-3-8031-3110-2
  • Italienische Liebesgeschichten. Wagenbach, Berlín, 1991, ISBN 978-3-8031-1125-8
  • Deutsche Orte. Wagenbach, Berlín, 1991
  • Amore! oder Der Liebe Lauf. Wollust, Seitenpfade, Irr- und Unsinn. Wagenbach, Berlín, 1996, ISBN 978-3-8031-1160-9
  • Wie der Hund und der Mensch Freunde wurden. Italienische Kindergeschichten. Wagenbach, Berlín, 1999, ISBN 978-3-8031-1181-4
  • Nach Italien! Anleitung für eine glückliche Reise Wagenbach, Berlín, 2000, ISBN 978-3-8031-1188-3
  • Die weite Reise. Mittelmeergeschichten. Wagenbach, Berlín 2002, ISBN 978-3-8031-2432-6
  • Franz Kafka. Ein Lesebuch (mit Bildern). Rowohlt (rororo nº 23444), Reinbek 2003, ISBN 978-3-499-23444-6
  • Mein Italien, kreuz und quer, Wagenbach, Berlín, 2004, ISBN 978-3-8031-3192-8
  • Warum so verlegen? Über die Lust an Büchern und ihre Zukunft. Almanaque aniversario. Wagenbach, Berlín, 2004, ISBN 978-3-8031-2487-6

Despre Wagenbach[modificare | modificare sursă]

Premii[modificare | modificare sursă]

  • 1979: Deutscher Kritikerpreis
  • 1985: Premiul Montecchio
  • 1990: Premio Nazionale per la Traduzione
  • 1990: Bundesverdienstkreuz
  • 2001: Bundesverdienstkreuz Erster Klasse
  • 2001: Großes Bundesverdienstkreuz[10]
  • 2002: Cavaler al Legiunii de onoare[11]
  • 2006: Ehrenpreis des österreichischen Buchhandels für Toleranz în Denken und Handeln
  • 2006: Medalia Rahel-Varnhagen von Ense
  • 2010: Kurt Wolff Stiftung

Note[modificare | modificare sursă]

  1. ^ a b „Klaus Wagenbach”, Gemeinsame Normdatei, accesat în  
  2. ^ a b Klaus Wagenbach, Internet Speculative Fiction Database, accesat în  
  3. ^ Czech National Authority Database, accesat în  
  4. ^ Autoritatea BnF, accesat în  
  5. ^ Czech National Authority Database, accesat în  
  6. ^ Offizielle Seite vom Klaus Wagenbach Verlag
  7. ^ Christian Thiel: „Verlegerinnen.
  8. ^ Klaus Wagenbach. Biografie, whoswho.de
  9. ^ Sandra Kegel: „Der hat sich eingeschlichen“, FAZ, 9 iulie 2010.
  10. ^ Autorenporträt Klaus Wagenbach, Klaus Wagenbach Verlag
  11. ^ „Laudatio von Botschafter Claude Martin“, Französische Botschaft Berlin (pdf-Datei, 3 S.

Legături externe[modificare | modificare sursă]

Interviuri[modificare | modificare sursă]